Bir sevdaya meftûnum nicedir.
Arafta bir sevda...
Şairliğimin kıyısında, arz ile arş’ın tam ortasında.
Bir adım atsam, şiirlerimin en dibine düşeceğim.
Dursam, içim içimi yiyecek.
Ne o köy yoluna vurabiliyorum kendimi bu sevdadan sıyrılıp,
Ne de çok sevdiğim yağmur damlaları dövüyor camımı.
Baba yadigarı köstekli saatim tam 5’te durmuş.
Bir şiirlik ömrün var bende biliyorum.
Yazsam körkütük aşığım,
Kalemi elime alamıyorum.
Zaten seni yazacağım bütün kağıtlar buruşmuş...
Bir adım ötesi cehennem,
Bir adım ötesi cennet...
Avaz avaz sussam cennetimsin,
Sayfalarca yazsam cehenemim...
Ben neredeyim, sen kimsin ?
Bir koca boşluğun içinde süzülüyor benliğim.
Sonra gözlerin geliyor gözlerimin önüne,
Herşey geçiyor...
Geçiyor ama bitmiyor.
Her geçen gün tekrar ediyorum kendimi.
Ben bu beni sevemedim
O yüzden de;



Ne yapsam bilemedim...