7
Yorum
20
Beğeni
5,0
Puan
256
Okunma

Bazı hikâyeler, okyanusun derinliklerinde başlar… Bir volkan patlar, lavlar suyla buluşur, adalar doğar. İlk başta yanık, kurak ve serttir ama zamanla mucize gerçekleşir. Toprak yeşerir, hayat filizlenir, çiçekler açar.
İnsan da böyledir… Yıkılır, yanar, savrulur. Ama her düşüşten sonra ayağa kalkmayı bilen, kendi küllerinden doğar. Aşkı, umudu ve yaşamı yeniden yeşertir.
Bu şiir, doğanın döngüsünü insanın varoluş yolculuğuna benzeten bir çağrıdır. Sarsılsan da unutma; içindeki volkan, seni yok etmek için değil, yeniden inşa etmek için var!
Ömür denilen kıyıda
Doğum ile ölüm arası bir yaşam...
Okyanusun derinliklerinde
İki ada, birbirinden uzak,
Ve aralarında gizlenen bir volkan.
Derken volkan patlar!
Kızgın lavlar suya düşer,
Zamanla soğur, taş kesilir,
İki ada, tek bir kara olur.
İşte mucize burada başlar...
O yanmış toprak,
Aşkla yoğrulur, umutla yeşerir.
Tohumlar çatlar,
Kökler uzanır,
Mis kokulu çiçekler açar.
İnsan da böyle değil mi?
Sarsılır, yanar, yıkılır...
Ama küllerin altından
Daima yeni bir hayat filizlenir.
Mesut Tütüncüler DENİZLİ
5.0
100% (8)