Sevdiği ve sevildiği kadar insan
Unutmayan ve seven
Sadece isimsiz bir kahraman
Sevenlere sevilenlere armağan
Milyarlarca insan gelmiş
Yeryüzüne iş olsun diye
Sevenler dünyası
Farkında olmadan
Özlemler dudaklarda şiir
Hatta birer şarki gibidir
Umutsuz bir ışığım ben
Düşen gözlerde serinliyor
Yanan yürekler sularda yanıyor
Çünkü her gün seninleyim
Yepyeni hayaller yaratıyorum
Artik yeni ülke aramayacağım
Güzelliklerden daha nicesi kurulur
Ve gönül emreylesin yeter ki
Aldandık öyle bir yer yokmuş
"Beni bırak gideyim" diyemezsin
"Artik yoruldum" diyemezsin
Çünkü çok geç her şey
Orada bilmediğimiz Şiiristan’da
Kimsenin varmadığı ülkede

El ele, gönül gönüle yaklaşalım
Türkü türkü çoğalıyorum
O güne, o yere
Dünya üzerinde sevgi diye bir şey yok
Yıkılsak ayrılmayan
Bütün olan düşmeyen
Emsalsiz olan tek sen varsın
Hep yolu aydınlatan
Tutuşan ölüm ateşi
Birlikte yarattık o dünyayı
Nerelerden nerelere geldik
El ele, gönül gönüleyiz seninle
Bulduk birbirimizi
Aradığım, beklediğim, özlediğim sendin
Tutuverin elimden
Bir öpüşle can verdin çiçeklere
Duygusal elinle yaprakları suladın
Aniden, işte o zaman sen çıktın
Saracak bir yaprak
Boynu bükük bir çiçek gibi

Vücudumun içinde otlar ezildi
Yılların dev bir ağırlığı
Üzerimden geldi geçti
Bir bütün olabilecek kadar
Bir gün bulabilecek gibi
Milyonlarca insanin hayali
Korkularımın üzerinden henüz sevememiştim
Hiç kimse girmemişti hayatıma
Ve bir S’yi tutkularım daima
Er geç bulacağım özlediğimi
O kadar da yıkılmayan
Böylesine daha çökmeyen biriyim
Ne de gençtim beş yıl önce
Arar gibi kayboldum böylece
Alabildiğine umutlu ve mutluyum
Zaman zaman olabiliyorum
Ne aradığım bir nevi bulunacak
Ama ne kaybettiğimin farkında değilim
Yıllardan günlere değil
İhtiyarlamış görüşlere
Hele başka zevklere değil asla
Duygular daha da incelmiş
İyimser bakışlardan
Gülen yüzlerden eser kalmamış
O zamanki durmamacasına
Şaşkın ve kararsız olan bir adamım.

Kaynak: H.I.S
Bülent Yılmaz