En çok da vedalar acıtır insanı,
Gitmek istersin ama kalanı da düşünmeden edemez yüreğin..
İnceden bir sızı kaplar içini
Ve ’acaba’ları koyarsın beyninin iç cebine..
Gitmek mi daha zor gelir yoksa kalmak mı? dersin
Çıkamazsın işin içinden..
En iyi bildiğin şeyi yapar, bir sigara daha yakarsın,
Bir öncekinin dumanı hala üstündeyken..
Her türlüsünü tadarsın acının
Ama ağlayamazsın.
’Yaşanılan onca günün hatrına’ dersin
Bir an için gitmek istemezsin..



Ellerin daha bir üşür, dudakların kurur, nefes alamazsın..
İçine akıtırsın tüm anı’ları ama yutkunamazsın.
Yumruk yumruk birikir kursağında ’seni seviyorum’lar.
Gözlerin buğulanır, gurur yaparsın..
Oysa gitmeyi çoktan koymuşsundur aklına.
Milyon tane sebep olsa da senin için,
Karşındakini kırmadan gitmek en zor kısmıdır bu işin..
Sen bir yıkılırsın, o’nu bin yıkarsın..



Tüm cesaretinin arkasına saklanıp bir aciz gibi,
Bir çırpıda söylersin gitmek istediğini..
Çünkü gitmeliyim.
Çünkü bitmeli artık..
Dersin ve gidersin..
İçin acır ilk günler, Belli edemezsin.
Daha çok sigara içer, daha çok damar dinler, daha çok şiir yazarsın
Unutamazsın..


Sen sevmedin belki, hiç umursamadın bile.
Ama seven bir kalbi çiğneyerek gitmenin acısını
Ömür boyu vıcdanında saklayacaksın..
Çünkü sen bir CAN aldın..
Çünkü sen bir katilsin..
Ellerinle açtın yar dediğine yara,
Kana şimdi vicdan’sızım..
Ölene dek kana..!!

Emreİnan