Sen Eylül’dün,
Gelişinden tanıdım...
Yürüdüğün yolların bile aydınlattığı geceden
Dilinden, cılız bir ırmak gibi dökülen heceden tanıdım.
Beyaz bir orkide gibi açtığında ömrüme,
Tüm çiçeklerin seni kıskanmasından tanıdım.
Çöl fırtınasına boyun eğmişken kalbim,
Yağmur gibi dupduru yağışından tanıdım.
Sen Eylül’dün,
Sevişinden tanıdım..
Gözleri alaca kız.
İlmek ilmek dokurken bakışın ömrümü,
Dudaklarının kenarındaki gülüşünden tanıdım.
Bir sevda esintisi
Sonbahar habercisi
Ve yaz matemi
Sen Eylül’dün,
İçimi ısıtan bir çift gözden
Her biri bir ferman, söylediğin sözden
Sende hayat bulan özden
Alev alev yanan közden tanıdım.
Sen Eylül’dün,
Sana atfedilen her şiirden
Seni yazmak için çırpınan her şairden
Baktığım her zahirden
Sana benzer vesairden tanıdım..
Sen Eylül’dün,
Ben de bir kuru yaprak...
Senden ama sensiz...


Emreİnan