Ölen:
Bir topraktan bir beden,
Alacak bir gün seni var eden,
Seni duyunca kaçıp giden,
Ne elzem düşünüyor ey ölüm.

Kibrini sığdıramadın şu dünyaya,
Kendinden kaçıp el açtın mevlaya,
Kaç dua, kaç cümle, kaç kelamla,
Yalvarırsan yalvar gelecek o ölüm.

Pir idi, sultan idi, padişah idi,
Bedeni bir kafese girdi,
Üstüne yalnızca bir kefen giydi,
Geldi çattı ey ölüm,

Kalkacaktı, kafası tabuta değdi,
Eyvah ne elzem bir haldi,
Bendeni bir kafese girdi,
Eyvah buldu onu ölüm.

Etrafı sesler kapladı,
Bedenini bir korku sardı,
Yurdu artık burasıydı,
Sardı onu ölüm,

Ne boşmuş dertleri,
Sevindikleri, üzüldükleri,
Zor diyip geçip gittikleri,
Belki de rahatlıktı ölüm.

Aklına hicbir şeyi gelmedi.
Birtek yavrusu geldi.
Onun orada olduğunu sanki bildi.
Ama şunu farkında idi.
Onunda varacağı yer ölüm

Üzülme canım yavrucuğum,
Orası kocaman bir oyun,
Sabret rahata kavuşacağın yerin,
Adı tam olarak bir ölüm.

Kızı:
Geldim işte baba,
Ruhunu his ediyorum yanımda,
Ellerin sanki omuzlarımda,
Karşımda ki mezar taşında,
Bir taş bir de sanki sen varsın karşımda,

Ağladım evet baba,
Bırakıp gidemiyorum seni burada,
Binlerce hayat verirdim uğrunda,
Sırf seni görmek yolunda,
Bir taş bir de sanki sen varsın karşımda.

Ağlıyorum ya baba,
Benden gittiğinden beri,
Ayaklarım gitsede bir ileri bir geri,
Senin gibi her ânımda,
Bir yaş bir de sanki sen varsın karşımda.

Yanlız değilsin biliyorum baba,
Ben de gelicem baba,
Ellerim hep bağrımda,
Kaçıp geliyorum her sıkıntımda
Mezar taşın sanki sen karşımda...


Zinnet gökcan