Yine bi sevgi
Yine bi harabe
Yine umasız bir gidiş
Hayat niye hikayelerdeki gibi mutlu son değil?
Okuduğum her hece, her harf, her cümle
Menekşe kokarken ...
Hayat ta hep bi hüzün, hep bi gidiş, hep bi mâtem kokuyor .
Üstelik üst üste ve erken.
Ne gidişlere bi mânâ ,
Ne yıkılan hayatlara bi çâra,
Başından geçen sevgiler zaten hüzün ve yara.
Başa çıkamıyorum artık !
Ağlardım eskiden ama şimdi duygusuz bir batik.
Beni görsen sanki gattar bir yaratık.
Sevginin yükü yok omuzlarımda,
Üstelenmiyorum ağrı yapıyor ovuzlarımda.
Giden gidiyor kalan zaten yanımda,
Gidenlere üzülmüyorum desem,
Koca bir yalan giden de hep aklimda.
Tek gayem dik durmaya calışmak,
Üzülsem dahi kimseye çaktırmamak.
Görünüşümün altında koca bir çakmak,
Sanki benzin serpiyorum, her bir dertte,
Her gidiş yakıyor içimi yanıyor yine yığınak,
Anız yandı küçük karınca
Ah ah yandı yine dertten sığınak.

Bazen hayata baştan başlamak gerekmez
Her vefasızdan gidişe veda gerekmez