Gece indiği vakit şehrin üstüne, köşe başlarını tutar kader.
Adı kader olan hayat kadınlarına inat; gece yarısı çocukları doğar
Çığlık çığlık ,nem kokan eski hastane odalarımda.
Gönlümün ücra köşelerinde adı ünlü ,sanı unutulmuş şairlerim yatar.
Alın yazım yerine,anılarım yazılır silinip
Yeni baştan alnıma.

Güneşin ardından ışık olur göğe uzanan ibadetimin sesi.
Bu şehirde doğmak bu şehirde ölmeyi gerektirir.
Her gidiş biletine bir dönüş kesilir mutlak.
illaki geri gelinir.

Şeytan tüylü kuşları uçar yosun kokan sahilleri boyunca.
Uykusunu böler kurşun sesleri bin yıllık evliyalarımın.
Bazı zaman kan kokar ,hatta beni kan tutar ..
o vakit kapayıp gözlerimi şehrimi dinlerim...

Dost sofralarının meşk sesi yankılanır sur duvarlarında.
Rakıya bulanmış ay ışığında ,
Izgarada ki balık ,ıhlamur ağaçlarımın kokusunu keser.
Boğaza karşı ,boğazımda düğüm düğüm sevdalar.
Bu şehir olmasa hasretinde ,kavuşmanın da tadı olmaz.