0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
129
Okunma
Terinos, güneşin ilk ışıklarıyla uyandı,
Zamanı avuçlarına alıp sıkıca tuttu.
"Boşa geçmemeli bir an bile," dedi,
Rüzgâra karşı kürek çekti durmadan.
Bodrum’un sokakları dar ve taş döşeli,
Her köşe bir hikâye, her duvar bir şair.
Bir çınarın gölgesinde soluklanırken,
Zamanın iplerini düğümledi parmaklarında.
Rüzgâr esti, dalgalar fısıldadı kulağına,
"Sakın bırakma zamanın saçlarını," dedi.
O da tuttu sımsıkı,
Bir bardak üzüm suyu buğusunda,
Bir şiirin en güzel dizesinde,
Bir dostun kahkahasında,
Ve maviliklerin sonsuz çağrısında.
Zaman kaçmak istedikçe,
Terinos onu yakaladı,
Denizin tuzunda,
Gün batımının turuncusunda,
Ve yarınlara bıraktığı düşlerde.
5.0
100% (2)
