2
Yorum
8
Beğeni
0,0
Puan
190
Okunma
Beni benden alan sensin
Deryalara salan sensin
Baştan başa pür nur edip
Nuruna gark kılan sensin
Ne söylesem, nasıl desem,
Hangisini ben anlatsam
Her bir düşüm tamam edip
Beni hâle koyan sensin
Bulmuş idin bir eşkîyâ
Cümle câna bir esfiyâ
Ululardan kıldım deyip
Bu kitaba yazan sensin
Kelimeler eksik kalır
Tarifinde dûçâr olur
Bir sözünle Âdem kılıp
Yusuf’lardan sayan sensin
Benim diyen ulu kişi
Beceremez böyle işi
Ahmet Cân’ı serhoş edip
Hem divâne kılan sensin
Bu gönlümü serhoş edip
Hem divâne kılan sensin
Esfiya=Saf ve temiz, hâlis, her türlü kötülükten arınmış kimseler, ermişler
Düçar=İlk Anlamı: Bir şeyin tesiri altında kalmış olan kimse
İkinci Anlamı: Tutulmuş
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz