9
Yorum
26
Beğeni
5,0
Puan
176
Okunma
Bir iftar klasiği daha
Hikaye biraz uzun ama Hilmi kardeşimle yaptığımız muhabbetin sonunda kendisine ithafen
Hala perdesi kapalı terkedilmiş evinin olduğu sokaktaki yıkılmış duvara oturup çamaşır tellerinin olduğu balkona uzun uzadıya bakıp ah çekip vefasızın ismini sesiz bir dua gibi tekrar eden can kardeşim.
Buyur bendende bu dizeler döküldü kısmet işte şiirime ilham.olan gönlüne sağlık Hilmi’m
Sokağın başındayım, adını anar oldum
Gönlüm bir viraneyken, çekip gitti ne oldu
Sensiz geçen yıllarım, kahrım ile yoğruldu.
Kaç kişi merak etti Kaç kişi halin sordu
Bu alemde bir tek ben gözlerine vuruldum
Sokağın başındayım, adını anar oldum
Sensiz bu yaban elde, gecelerim dert doldu,
Ömrümün baharında hayatım hazan oldu.
Kırılan kalbim degil belim,bileğim, koldu
Aşkın ile çağlarken,sayende bak duruldum.
Sokağın başındayım, adını anar oldum
Senden ayrı kalınca, soldu gönül bahçesi,
Bülbüller sustu kaldı değişti de lehçesi.
Kalmadı bu alemin,sevinç ile neşesi,
Artık benden umut yok,yoruldukça yoruldum.
Sokağın başındayım, adını anar oldum
Gittiğin gün ben öldüm, kimse bilmez halimi,
Mecnun bile tanımaz, senin gibi zalimi.
Her gece hüsran ile, bozarım yeminimi
Zemberegim kırılmış hep yokluğa kuruldum.
Sokağın başındayım, adını anar oldum
Gözlerin bir denizdi, ben sahilde yalnız kum.
Dalgalar hep vurdukça, artıyordu ya korkum
Sensiz geçen her gece,bölük pörçüktü uykum.
Firari gecelerde sorgularda soruldum.
Sokağın başındayım, adını anar oldum
Demedim mi vefasız, bu sevda hiç bitmeye.
Ne zaman karar verdin yüreğimden gitmeye.
Ellerimden kayıpta meçhullere itmeye.
Ben her şeye hazırdım ben her şeye mesuldum.
Sokağın başındayım, adını anar oldum
Ayrılığın şarkısı, çalıyor hep içimde,
Müeebbet bir mahkûmum, suskun yıllar içinde.
Gelsen bile ne fayda, soldu ömrüm hiçim de
Bu aşkta garip olan boynu bükük meluldum
Sokağın başındayım, adını anar oldum
Şimdi yollar uzakta, dökülmüşüm yerlere,
Ne bahar ne de güneş, doğmaz oldu gönlüme.
Sen gidince ey zalim , dert uğradı ömrüme
Sende biliyorsun ya garibandım yoksuldum.
Sokağın başındayım, adını anar oldum
Ne olur dön desem de, duymazsın ki sesimi,
Sensizlik soğuk yeli, üşütür nefesimi
Sensiz aldığım.nefes, yırtar gönül kafesi.
Kalmadı zerre kârım yitti bitti mahsulüm
Sokağın başındayım, adını anar oldum
Seven hep mi yanarmış, sevda neden hep zulüm?
Hangi aşk baki kaldı, sanki gelmedi ölüm
Sensiz geçen günlerim, dertten başka ne gülüm.
Bu aşk cinayetinde yitip giden maktûlüm.
Sokağın başındayım, adını anar oldum
5.0
100% (14)