Gülümsemek mi her daim, sahte bir maskeyle sen,
İçindeki fırtınaları gizleyerek mi, bilemem?
Yoksa dürüst olmak mı, çıplak bir yürekle,
Kırılmaktan, incinmekten korkmayarak mı, öyle?

İyi olmak mı, herkesi memnun etmek için çaba,
Kendi sesini, kendi benliğini susturmak mı, ey ahbap?
Yoksa cesur olmak mı, kendi yolunu çizmek için,
Eleştirilere, yargılara kulak tıkamak mı, keskin?

İyi olmak mı, zayıflıkları saklamak mı hep,
Mükemmeliyetin sahte pırıltısıyla parlamak mı, sebep?
Yoksa insan olmak mı, hatalarla, kusurlarla dolu,
Kendini olduğun gibi kabul etmek mi, doğru yolu?

İyi olmak mı, başkalarının beklentilerine uymak mıydı,
Kendi hayallerini, kendi tutkularını unutmak mıydı?
Yoksa özgür olmak mı, kendi kanatlarınla uçmak için,
Kendi hikayeni, kendi şarkını yazmak mıydı, derin?

İyi olmak mı, sessizce kabullenmek mi susup,
Haksızlığa, adaletsizliğe boyun eğmek mi, uyup?
Yoksa haykırmak mı, doğru bildiğini savunmak için,
Dünyayı değiştirmek için bir adım atmak mı, niçin?

İyi olmak mı, yoksa insan olmak mı, söyle bana?
Kırılgan, güçlü, cesur, dürüst... Her yanıyla.
Belki de iyi olmak, tüm bunlardan birazdır hep,
Belki de iyi olmak, sadece kendin olmak, bir sebep.