Sezai Karakoç’un dizeleri burada yankı bulur,
Ergani’nin her sokağında bir başka aşk uyur.
Ve her kelimesi, bir öyküye dönüşür derinden,
Toprağında büyür, her şiir, her masal, yeniden.

Bir şairin sözleri, bir köyde yankı bulur hep,
Gözlerindeki sevda, o toprakla birleşir sebep.
Ergani’nin insanı, her kelimesinde bir anlam taşır,
Ve biz, her adımda onu daha çok hissederiz, aşar.

Bu toprak, Karakoç’un yüreğini sarar,
Her şiir, her satır, bu toprakla kaynaşır, yanar.
Ve biz, onun izlerini takip ederken yeniden,
Bir öyküye daha adım atarız, başlarız derinden.

Onun sesiyle canlanır, taşlar, ovalar, dağlar,
Ergani ruhu, bu şiirle göğe doğru çağlar.
Her fısıltı, bir miras, gelecek nesillere kalır,
Karakoç’un sevdası, bu diyarda hiç solmaz, yaşar.

Mezar taşlarında bile, derin bir iz bırakır,
Her dizesi, gönüllerde yepyeni umutlar açar.
Ergani’nin bağrında, bir ışık gibi parlar adı,
Şairin nefesi, bu toprağın ebedi muradı.

Ve bizler, bu mirasın bekçileri oluruz,
Her yeni şiirle, onu yeniden buluruz.
Ergani ve Karakoç, iç içe, ebediyen sürer,
Aşkları ve sözleri, gönüllerden gönüllere yürür.