Kurt’a canavar derler, oysa kurt yalnız vahşi.
Ya insan?. Cüheladır, sanır her şeyi yahşi.
Kurdun boğaz tokluğu, insanda nefsi raşi.
Yusuf’un gömleğini ,kurt değil nefis yırttı.

Öfkeden göz seyirir, fikir tufan-zelzele.
Dayanabilir isen, sıraya diz belgele.
Düşün-taşın ve affet, olayları dengele.
Yusuf’un gömleğini ,kurt değil nefis yırttı.

Zindan iki heceden müteşekkil sanmayın.
Derunu var derunu, basit değil kanmayın.
Bilinmezlik aşına, lokmanızı banmayın.
Yusuf’un gömleğini ,kurt değil nefis yırttı.

Elinde taşıyorsun nurunu ve narını.
Hak rızası uğruna sarf edersen varını.
Kim garanti eder ki, geleceği, yarını.
Yusuf’un gömleğini ,kurt değil nefis yırttı.

Eh o zaman nefsine ,esir olmayacaksın.
Öfkeni dizginleyip, kinle dolmayacaksın.
Susuz bırakıp kalbi ,asla solmayacaksın.
Yusuf’un gömleğini ,kurt değil nefis yırttı.

Kalbin mey’i imandır , Allah’a olan aşkın.
Eh, o zaman ne diye,durursun öyle şaşkın !
Günler hızla geçmekte, tövbe et yürek taşkın.
Yusuf’un gömleğini ,kurt değil nefis yırttı.


Emine Balı Oğuz