Sağ elle ye,
sağ ayakla gir,
selam önce sağa...
halbuki bütün sancılar sol yanda,
bu yüzdendir,
Sol gözüm yetiyor ağlamaya,
Her gün bir damla,
sakalıma ulaşınca duruyor lanet!..
yetişmiyor yanana...

Hatırlıyorum...
kundağım bile yoktu,
bütün mutluluklar yirmi beş kuruştu,
gücüm ona bile yetmiyordu ,
haddini bil!
diyordu yamalı pantolonum...
bir mektup yazayım istiyordum Allah’a
her şeyi anlatayım,
yazamıyordum..
Bütün güzellikler kartpostalların ön tarafındaydı,
arkasında bişeyler karalı,
okuma da bilmiyordum ama belli ki kötü şeyler; anam ağladı...
İşte o gün tüm güneşler battı,
bir kıyamet başladı,
kalemler kırılayazdı ,
hayat buruştu...

Şikayetim kendime...

Kursağından bir lokma aşk geçmemiş kalbe öten bülbülsün,
etme..
bin defa daha doğsan yine öldürülürsün,
herkes yandığını görmek istiyor ,
sen artık külsün...
Hâlâ diyorsun ki ; O gülsün...
Anam bir daha ağlamasın..
Kıyametse kıyamet..
Herkes ölsün...

Selim yılmaz