8
Yorum
20
Beğeni
4,7
Puan
389
Okunma

Karanlık çöktü,
yollar ıssız.
Sessiz adımlar,
üşüyor rüzgârda.
Gölgem uzuyor,
yalnızlık kadar.
Sokak lambası,
gözyaşı gibi.
Bir ses ararım,
boğulur yankım.
Camlar buğulu,
içler sımsıcak.
Bense üşüyen,
kimsesiz sokakta.
Yıldızlar uzak,
gece sahipsiz.
Gözlerimde hüzün,
gönlüm virane.
Zaman duruyor,
yalnızlık baki.
Ve ben hâlâ,
kimsesiz sokaktayım…
Bir adım atsam,
sessizlik kırılır.
Kaldırımlar taş,
kalbim paramparça.
Ay ışığı solgun,
umutlar yarım.
Gölgenin peşinde,
kaybolan bir ben…
Ahmet Nejat Alperen…
Ahmet Nejat Alperen
5.0
93% (14)
1.0
7% (1)