Böylesi bir anlayış,
Düşer mi insanın alnına,
Böylesi bir vicdansızlık,
Gölge eder mi ay ışığına?

Aç kalmış bir çocuğun gözlerinde,
Hangi yasa, hangi kural,
Hangi düzen, hangi emir,
Susturur açlığı, bastırır feryadı?

Böylesi bir yönetim,
Böylesi bir çürüme,
Böylesi bir umursamazlık,
Tarihin hangi kara sayfasına sığar?

Emekli, ay sonunu getiremez,
Bir ekmek alırken düşünür,
Ama birileri sofralar kurar,
İhtişam içinde kaybolur...

Böylesi bir adalet,
Sadece birilerine mi işler?
Halk sürünürken sokaklarda,
Kimler büyütür servetler?

"Hemen gider, peynir, süt, et alırlar." Diyenler,
Halkın açlığını bilmezler,
Bolluk içinde doğanlar,
Kıtlığın ne demek olduğunu hiç görmezler...

Tasarrufu emredenler,
Kendi maaşlarını katlar,
Bizden sabır bekleyenler,
Lüks içinde yaşarlar...

Böylesi bir ahlak,
Hangi ilke, hangi din,
Hangi yasa, hangi vicdan,
Kabul eder böylesini?

Halk susarsa,
Baskı, tehdit, korku yüzünden,
Gün gelir,
Sessizlik, en büyük çığlık olur...

Adalet, bir gün döner,
Vicdan, bir gün uyanır,
Halkın öfkesi,
Bütün duvarları yıkar,
Bütün tahtları devirir...

Böylesi bir anlayış,
Ne tarihte kalıcıdır,
Ne de adalet karşısında,
İndirilmeden durabilir...

Biz susmayız,
Açlık da olsa, baskı da olsa,
Hakkı haykıran diller,
Asla geri durmaz, asla eğilmez...

Böylesi bir anlayışa,
Hesap sorulacak elbet,
Ve o gün geldiğinde,
Kimse adaletten kaçamayacak...

Erol Kekeç/24.02.2025/Sancaktepe/İST