Sen bu yaptığını, unutma!
Biz diye birşey yoksa, konuşmanın ne anlamı var?
Gördüğümü söyledim, diyosun.
Yanlış gördün, biz olmasak seni bunca severmiydim?

Aynı şey sana olsa, yine savunurdum.
Anladınmı? Sende bunu anla.
Ben sana, neden karıştığımı anlattım.
Beni bir sen anlıyodun, sende yanlış anlamışsın.

Sonra kalkıp, biz diye bir şey yok diyosun.
Sende bunca sevgimizi, heba ettiğini unutma, olurmu?
Özür falan dileme, biz diye bir şey yok nasıl olsa.
Hadi sen işine bak.

Ama döndüğünde, çözülecek bir meselede olmayacak, bunuda bil.
Bana inanmadın sen, hiçbir zaman.
İnanmış olsan, kalpten severdin beni.
Üzmeyi bırak,tek damla gözyaşıma, kıymazdın.

Şimdi kıymayı bırak, beni öldür daha iyi.
Ne demek? biz diye birşey yok.
Bunca yaşadığımız, yalanmıydı.
Seviyorum sözleri, yalandanmıydı?

Anlamıyorum, beni en iyi sen anlarken,
Şimdi neden neden, bunu yapıyorsun?
Ayrılmak içinse, mertçe söyleyebilirdin.
Bunca yara açmadan, sessizce giderdim.

İnan, sana zararım olmazdı.
Şimdi kalbimi, param parça yaptın sen.
Ölmeden, mezara koydun sen.
Gönlümce, birgün yaşayamadım.

Saçlarıma ak düştü, yüreğim yandı.
Allah’ım, büyük gühahımmı var benim?
Şu gencliğimi, doya doya yaşıyamadım.
Birtek beni sever dediğim yarım bile,

Birtek beni anlıyor, sandığım sevdiğim bile,
Meğerse beni hiç anlamamış.
Allah’ım, çıkmaz sokakda, garip kaldım.
Yardım et Allah’ım, bu çıkmazdan cıkayım.

Şu garip dünyada, doya doya yaşayamadım.
Gençliğim heba oldu, istediğim gibi yaşayamadan.
Sever dediğim, alnımın çatından vurdu da.
Doya doya yaşayamadım.

Şimdi bunca gamı, kederi nasıl taşırım.
Bu taş kalpliyi, daha nasıl sevebilirim.
Gidiyorum vicdansız, için rahat olsun, gidiyorum.
Giden mi kaybeder? kalan mı? ben her ikisinde de kaybettim.
Allah’ım yardım et, benimde kazandığım, günlerim olsun.