Bir zamanlar vardı o şehir,
Gökleriyle maviydi, sokaklarıyla yeşil.
Her köşesinde bir hikaye gizli,
Her taşında bir sır, her rüzgarında anı.

Şimdi kayıp, bir fırtına gibi
Uzaklarda, gözlerim arar da bulamaz.
Çökmüş surları, boş kalmış meydanları,
Bir zamanlar neşeyle dolan o yollarda sessizlik var.

Binaları yıkılmış, kalbinde yalnızlık,
Evlerin pencerelerinde umut kırıntıları.
Yüzlerce yürek yaşardı burada,
Şimdi birer hayal, hüzünle hatırlanır her anı.

Bir zamanlar çiçekler açardı bahçelerde,
Ve çocuklar koşar, kahkahalarla yankılanırdı.
Şimdi gölgeler sardı her köşeyi,
Bir zamanlar yaşamış, şimdi ise kaybolmuş bir şehir.

Gözlerimle ararım, ama yoktur artık,
O kayıp şehri hatırlayan kimse yoktur.
Bir harabe, bir öykü, bir eski masal,
Geriye sadece izleri kalmış,
Ve yitip gitmiş bir zamanın özlemi.

Kayıp şehir, unutulmuş sokaklar,
Bir zamanlar seninle yaşadık, şimdi ayrıyız.
Belki bir gün, bir başka zaman,
Yeniden can bulur, yitirilen anılar.