Çocuk yaştan beri, yalanlarla kandırıldım.
Herkes, saf olduğumu düşündü benim.
Oysa ben, tüm benliğimle inanmışım.
Yalanlarla kaybettim, insanlara güvenimi.

Buda yapmaz dediğim, kim varsa aldattılar.
Can evimden, acımasızca vurdular.
Bazen, bir kukla gibi oynadılar.
Yalanlarla kaybettim, insanlara güvenimi.

Ağladım bir köşede sessizce,usulca görmediler.
Yine olsa yine yaparız,gibi yüzüme baktılar.
Artık özür dileseniz ne fayda, kapanmazki yaralar.
Yalanlarla kaybettim, insanlara güvenimi.

Şimdi söyleyin! nasıl güveneyim inanayım?
Sizler düşman ettiniz, beni kendime.
Uykusuz gecelerimin, hesabı mahşere kaldı.
Yalanlarla kaybettim, insanlara güvenimi.

Yaralarım oldu kangren, kesilmiyor.
Çektiğim acıları kimseler görmüyor.
Gelin arabası gibi süslü yalanlarınız.
Yalanlarla kaybettim, insanlara karşı güvenimi.

Özürle, kusura bakma ile geçmiyor.
Yıllar geçsede, fayda etmiyor.
Açtığınız yaralar, asla kapanmıyor.
Yalanlarla kaybettim, insanlara karşı güvenimi.

Sitem dolu sözlerim, şarkılar ve şiirler.
Zalimler, sizlere az bile kalıyor.
Adınız yalanlarınız batsın, kimse size inanmıyor.
Yalanlarla kaybettim, insanlara karşı güvenimi.

Üşüyorsa yüreğim, tutmuyorsa ellerim.
Gönlümün kapılarına, kilit vurduysam.
Masum bir melekken, duygularımla oynadıysanız.
Yalanlarla kaybettim, insanlara karşı güvenimi.

Gençliğimi, yıllarımı heba ettiniz zalimler.
Gecemi, gündüzümü, viran ettiniz zalimler.
Bana yaşattığınız ne varsa?
Allah’ım versin size cezayı.
Sizleri Allah’a havale ediyorum.
Yalanlarla kaybettim, insanlara karşı güvenimi benn.