Bir gün aklına, belkide hiç gelmiyecem.
Bir anı olarak gelecek aklına, gülümseyeceksin.
Böyle olmak zorunda, zamanla sende vazgeçeceksin, bende.
Sevmek bazen yetmiyor, sonunda ağlıyorsun.

Her dediğimi yanlış anladın, sen benim.
Basit şeyler için çok, kavga ederdik.
Bilemezdim, onunla kavga etmeyi bile özleyeceğimi.
Bir bakışı vardı, beni benden alırdı, delice severdik.

Ayrılırken bile, sadece mutlu olmamı istedi.
Sen gül benim için, yeter diye sevdi beni.
Canım çok yandı ama, vazgeçtim yinede.
Vazgeçmek zorunda kaldım, yoksa bırakırmıydım.

Seni sevmenin bedelini, ağır ödüyorum.
Her gece senin için, sessizce ağlıyorum.
Oysa sen benim gözyaşıma, kıyamazdın.
Şimdi ağladığımı bilsen, gelirmisin uzaklardan.

Benim çok yetenekli, şair olduğumu düşünen tek kişiydin.
Senden sonra kimse, senin gibi bakmadı bana.
Şiirlerde, aşk sözcükleri yetim kaldı senden sonra.
Şimdi özleminle, kavrulan bir yürek kaldı geriye.