Söylem Yetmiyor

Makineler dönüyor ha dönüyor
Bir ucundan tutmuşum dünyanın
Durmak nedir bilmiyor
Seyfi Usta vidayı sıkı sıkı çeviriyor
Dökülüp saçılmaması lazım bir şeylerin
Kırılıp dökülmemesi kalbimin
Makineler dönüyor ha dönüyor
Beni usulca öğütüyor

Usulca kaldırıyorum kalbimi yerden
Nereden bulunup gelmiş bu hüzün bilmiyorum
Bir yanım eksik bir yanım delidolu tâ ezelden
İnsanlar sağır, insanlar kör, insanlar cahil
Göğüs kafesi boş, bomboş hepsinin
Her biri küçük, her biri zavallı nicedir
İnsanda hüzün, insanda neşve işte hayat büsbütün
Tutup usulca kalbimi, kaldırıyorum yerden

Dünyanın hiçliği üzere bir söz söylüyorum
Makineler durmadan insan eritiyor
Zinhar kalbime söz geçiremiyorum
Seyfi Usta çeviriyor da çeviriyor
Bir garip nefes içre ruhumu gözlüyorum
Yorgun, halsiz, alacaklı hayattan
Bir köşesine kıvrılmış kaldırım taşlarının
Dünyanın hiçliği üzere bir söz söylüyorum

Biliyorum söylemekle bitmiyor
Yetmiyor söylemler bu garabete
Kapayıp kulaklarımı kalbime dönüyorum
Makineler hâlâ dönüyor ha dönüyor
Seyfi Usta’yı kendi haline bırakıyorum
Kalbimi izliyorum usulca
Hiçbir vida bu deliği sağlam kılmıyor
Biliyorum söylem yetmiyor hiçbir şeye

|Ayşe Gubar