sevgilim
bir adım at
sokağın bekçileri şimdi kramp geçiriyordur
o vakitte


korkma
patavatsız bir kurşun sıkar havaya
o dilden yazar
paraf atarız seninle illegal bir şiirin altına



telkin edilmiş telaşlar üstüne
adımızı çakarız sonra
bir kulübe çatarız kelimeler arasındaki boşluğa
sonra bir kurşun daha
deleriz geceyi ay ışığına bakarak
kişneyen bir dağa odaklanır sesimiz
çığ olur yuvarlanırız
yeni bir çağın düzlüklerine




bir adım daha at şimdi
yolun olurum
bu yol senin kadar gerçek


ansızın biten savaş ikimizi birden yok eder
ansızın düşen bir yıldırım ikimizi de yakar


var yok - başlangıç son -
ah o cesaret- ah o yüreği çakmak karası
her geçen saniye yenilmekten ürktüğümüz
o meydan
her geçen gün yok olmaktan çekindiğimiz
o hiçlik
İkimizi de yutar



bu şimdi meçhul kondular arasında
zamanın hiç duymadığı
yolların sonunda öyküsüz bırakılmış kitap
bu şimdi hep yarım kalmış söz arası
ölmeden önce bir kez daha
ölümsüzlüğe doğru yöneldiğimiz bir bakış paftası


bu şimdi
sonsuzluğa karışan bir yürüyüş


bu şehir
senin gözlerindeki ışıltıyı yıldızlara taşımış
bu sokaklar
senin kokunu bir parfüm gibi şişelemiş kaldırımlara


sesinden çağıldıyor kayıp bir kıtanın şarkısı
gözlerinden akıyor keşfedilmemiş bir gezegenin ışığı
bu şehir
senin varlığını bir armağan gibi kutlamış
bu şehir
seni benden bile daha çok sevmiş diyorum


seninle kaybolmuş bir imparatorluğun haritasında
sürgün bir halk gibi
özgürlük türküleri söylüyoruz
sönmüş bir hayatın külliyesinde
gözleri yaşlı bir çocuğun dualarında yeşeriyoruz





_boran