15
Yorum
85
Beğeni
4,9
Puan
623
Okunma

Sen, dağların doruğunda kardelen
Sen, gönlümün kuraklığında yeşeren
Sen, bir bebek misali hep sevilen
Karanlığıma güneş olan sen…
Bakışıyla buzları eriten
Sevdasıyla yandım dedirten
Gönlümü rengârenk giydiren
Her mevsim bana bahar olan sen…
Yılların izi yüzüme yansımışken
Ruhum çocuklaştı yeniden
İlacımı her gün alamazsam sesinden
Yatak döşek hasta edersin sen…
Mesafe bu sevdaya engel değilken
Çat kapı habersiz o kente gelirken
Kalp ritimleri birden halay çekerken
Beni ne hallere sokuyorsun sen…
Söyle hangi iklimdi seni bana sürükleyen
Neydi yüreğindeki ateş böyle inleten
Yerin buralar değil farklı bir gezegen
Bakış açımı değiştirensin sen…
Acını acıma denk getiren
Kör kuyularda ışık gösteren
Vardır bunun bir hikmeti dedirten
Rabbimin bana emanetisin sen…
5.0
98% (40)
1.0
2% (1)