Kirlenmiş yüzler altında ne insanlıklar var
Tertemiz görünen yüzlerde ne kirler var
İnsanları tanımak ne kadar da zorlaşmış
Güven duygularımız nasılda körelmiş

Her yüzümüze güleni dost görür olmuşuz
Her saçımızı okşayanı sever sanmışız
Ne kadarda yanılmış kandırılmış aldatılmışız
İnsanların bu samimi görünen sahteliklerine

Çıkarı için yaklaşanları fark edemeyecek kadar kör
Canımızı yakanları hissedemeyecek kadar hissiz
İçi kötü dışı iyi insanı hayatımıza sokar olmuşuz
Kendimizden geçip de onun iyliğine koşar olmuşuz

Ne kadarda anlaşılmaz insan oğlu kaç yüzleri var
Ama biz bir tanesini görüp kalben bağlanmışız
Derdimizi anlattığımız dostlarımızı bizi dinleyip de
Merhem olacağını bizi iyileştireceğine inanmışız

Zor günlerimizde en kötü zamanlarımızda
Koşar dediklerimiz nasılda yürümeyi unutmuşlar
En gözde olduğumuz apaçık ortada olduğumuzda
Görmezden gelinip, nasıl da çaresiz bırakılmışız

İlişkilerimiz ne kadar sahte ne kadar da yapmacık
Bizim dost görünene değilde dosta kapımız açık
Biz ne insanlara kardeşimiz için kaş çattık
Değmezmiş oysa insan yalnız daha mutlu artık

Güven duygumuzu suistimal edip çok kez kırdılar
Seviyormuş gibi yapıp defalarca bizi kullandılar
Kime güveneceğimizi doğruyu yanlışı şaşırttılar
Zamanımızı çalıp bizi ne de çok yordular.

Gidenlere hoşçakal gelenlere dur der olduk
Hayatımıza artık kimseyi sokamaz olduk
Hep bir şüphe ile yaklaşıp korkar olduk
Artık İnsanlara derdimizi anlatmaya susar olduk

Hayatımız boyunca kendimize Sevme güvenme yaklaşma Samimi olma diyip durduk.

- Ali Borabey