0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
131
Okunma
Kimsenin görmediği ıssız bir kentin sokağında,
İçinden ağlayarak dolaştığın gecenin sabahı.
Gözyaşlarının akmamasını istemek,
Silecek bir kişinin olmadığı bu ıssız kente.
Şarkıların dostum olmaya başladığı,
Gözyaşlarımın sırdaşım kaldığı,
Issız kentimin her köşesinde,
Kimsenin üzerime gelemediği yerler var
Gitmek istemediğim ama mecbur kaldığım.
En yüksek tepedeyim sanki.
Çözülmeyen sorunlarımın tersine,
İhtimallerimin tükendiği umutlarımın azaldığı.
Hiçbirşey yapmak istemeyip sadece ağlamak,
Alacakaranlık gecelerimin misafirleri dostum ve sırdaşım ile.
Kimim ben?
Kendim için yaptığım yanlışlar düzelir mi?
Yanlışları yapmamı sağlayanlar haklı mı?
Ağlamadan sabah olabilir mi?
Gözlerim mutluluktan dolar mı?
