“Birkaç kendini bilmeze”

Söz meclisten dışarı, türediler türedi
Şair-i azam diye, gezer ŞAİRİMSİLER
Ben yazdım böyle oldu, egosuyla üredi
ŞİİRİMSİ bir şeyler, yazar ŞAİRİMSİLER.

Meydanı boş bulunca, efe gibi dolaşır
Ödünç yorum alkışla, bir yerlere ulaşır
İşin garip tarafı, gelir bana bulaşır
Fiyakası gidince, kızar ŞAİRİMSİLER.

Parmak hesabı yapmış, ayak uyak tutmuyor
Gelenek göreneğe, zerre bir şey katmıyor
Ağzıyla kuş tutsa da, okuyanlar yutmuyor
Güya çokbilmiş gibi, bozar ŞAİRİMSİLER.

Dost elimi uzatsam, gel desen de gelmiyor
Egosuna kul olmuş, övünmekten kalmıyor
Empati yapsa bile, usulünü bilmiyor
Pembe pembe tablolar, çizer ŞAİRİMSİLER.

Şairlik bilgi ister, konuya BAKMAK gerek
Duru sular misali, sonra da AKMAK gerek
Şöyle candan ciğerden, kalpleri YAKMAK gerek
Mısraları ezbere, dizer ŞAİRİMSİLER.

Duygulara kına yak, aşka meyil eylerken
Dokuz söyle bir yutkun, kem sözleri söylerken
Laf ola beri gele, en olmazı yeğlerken
Şiir arenasında, tozar ŞAİRİMSİLER.

Seceresine baktım, beş bin şiir dokumuş
Ben bülbülüm diyorken, karga gibi şakımış
Hadsizlik mektebini, bilmem nerde okumuş?
Bir bilene sor desem, kızar ŞAİRİMSİLER.

Yeter ki bir tenkit et, yoktur ondan ustası
Makamından güç alır, getirirler kıstası
İçi dışı krema, yenilmiyor pastası
Yalandan ağıtları, düzer ŞAİRİMSİLER.

Necati’m gerçek yazan, ustaya yoktur sözüm
Yerle yeksan olsam da, koruksa yenmez üzüm
Boşa kürek çektiysem, kör olsun iki gözüm
Serabı derya sanıp, yüzer ŞAİRİMSİLER.

Necati OCAKCI -07.02.2025-
ANTALYA