Baktım ki kapının, açık arası,
Halkta rica olmaz, arz dedi muhtar.
Dingonun ahırı, değil burası,
Bu ne biçim üslup, tarz dedi muhtar.

Nedir derdin dedi, nedir gerekçe,
Nah bir karış vardı, topukta ökçe,
Aldı göz gezdirdi, yanlış dilekçe,
Şuranın üstünü çiz dedi muhtar.

Bir telgraf çekeyim, dedi saraya,
Laf döndü dolaştı, geldi paraya,
Dikkat edin beyler, biraz sıraya,
Hani burda nizam, göz dedi muhtar.

İyi ettin buyur, bize gelerek,
Sözümü yarıda, kesti bilerek,
Birinci azaya, döndü gülerek,
Kapıya bir bekçi, farz dedi muhtar.

Koltuğun altına, takmış tekerler,
Uyur gibi gördüm, hafif şekerler,
Söyleriz başkana, suyu çekerler,
Tamam arkadaşım, söz dedi muhtar.

Bir kutu uzattı, ikram izzetti,
Güzelce kendini, övdü feyz etti,
Elini kaldırdı, sesi düzeltti ,
Bu milletin hepsi, yoz dedi muhtar.

Sözde vurguncuyu, kana bulamış,
Başkandan, müdüre, dile dolamış,
Kanunu, yasayı, yutmuş yalamış,
Benim ki kitapta, toz dedi muhtar.

Bağdaş olmaz dedi ,kola girmeden,
Siyaset yaşanmaz, sola girmeden,
İstersen bu kutlu, yola girmeden,
Varsa bir yeminin, boz dedi muhtar.

Keyiften dört köşe, yer yok tasaya,
Bir yığın evrakı, sokmuş kasaya,
Bol yeşillik limon, kurmuş masaya,
Yağlı dokunuyor, tuz dedi muhtar.

Sebepten sonuca, daha ermedik,
Daha böyle övgü, bizler görmedik,
Bir kümes tavuğu, boşa vermedik,
Elbet ki gelecek, kaz dedi muhtar.

Azası heyeti, işe dahiller,
Yazıdan çiziden, yoksun gafiller,
Daha konuşmayın, susun cahiller,
Bu benim elimde, koz dedi muhtar.

Sinirlendi muhtar, döndü gözleri,
Kulağım hep duydu, kötü sözleri,
Kaymakam kapıdan, kovdu bizleri,
Yok be ne kızması, naz dedi muhtar.

Kahıroğlan gene, öyle demede,
Daha üstüne yok, rüşvet yemede,
Yok ağlamayana, düdük, memede,
Azıcık ağzını, büz dedi muhtar.