“KÜN!” deyince Yüce Allah; YEKÛN eşya var olur
Eğer Rabbim diler ise çöller lalezar olur

Örnek Nebî’nin ashabı; birçoğu ümmî idi
Kur’an, sünnet rehber oldu; ruhlar buldu ümidi

Hakk Teâlâ Rasûlüne; “kum fe-enzir” buyurdu
O da Hakk’ın hitabını tüm cihana duyurdu

Durum şu ki; kalpler katı, gönüller paslı idi
Mev’ûdeler sebebiyle anneler yaslı idi

Kul hakkı mı? Çiğneniyor, gücü yeten yetene
Vebal kimin umurunda haram yutan yutana

İnsanlık hak yoldan çıkmış en nihayet beşerdi
Her bir âyet yağmur oldu kalpte iman yeşerdi

Evlâdına acımayan, merhamete büründü
Kur’an, sünnet hayat buldu ashâb diye göründü

Peygambere kulak verip Hakk emrine uydular
Cihanın dört bir yanına; edep, ahlak yaydılar

Bize de sirayet etse sahabenin edebi
Dünyamıza güller açar ve de solmaz ebedî

Ey Allah’ın Peygamberi şefaatin dileriz
Ancak şefaatin ile gözyaşını sileriz

Lokman Bedir