Gözyaşımı akıttım içime damla damla
Sinem kör düğüm oldu keder, hüzün ve gamla
Babamı hatırlamam zor gün gördüm anamla
Yâ Rabb evlatlarımı bırakma öksüz yetim
Haşa isyan değildir bu sözlerle niyetim

Gam yükünü yüklendim çok küçücük yaşımda
Babamı sayıkladım hayalimde düşümde
Zannettim ki soluğu her an benim peşimde
Yâ Rabb evlatlarımı bırakma öksüz yetim
Haşa isyan değildir bu sözlerle niyetim

Çığlıklarım sessizdi beni duyan olmadı
Sığınağı kaybettim asla yeri dolmadı
Şimdi anam da öldü ömrün tadı kalmadı
Yâ Rabb evlatlarımı bırakma öksüz yetim
Haşa isyan değildir bu sözlerle niyetim

Siyah beyaz resmini gönül dünyama astım
Yüreğim sızladıkça bağrıma taşlar bastım
Bilmediler acımı akrabam, eşim, dostum
Yâ Rabb evlatlarımı bırakma öksüz yetim
Haşa isyan değildir bu sözlerle niyetim

Kaderime razıyım Rabbime boyun büktüm
İşte geldim huzura hulusi kalple çöktüm
Dua, niyaz, yakarış içimdekini döktüm
Yâ Rabb evlatlarımı bırakma öksüz yetim
Haşa isyan değildir bu sözlerle niyetim

Lokman Bedir