Saçlarını koklayıp tutmasan da elini
Sevginin kozasını sabırla örmekmiş aşk
Koyu kahve huzurla süsleyip hayalini
Yar deyip Yaradanın izini sürmekmiş aşk



Dilinde dileklerle erenlere görünüp
Ruhuna en sevdiği kokuları sürünüp
Yüreğinde hissedip endamına bürünüp
Varlığıyla emsalsiz güzellik dermekmiş aşk



Sesince neşelenip nefesince özlenip
Bakışıyla mutlanıp gülüşüne gizlenip
Yaradanın hükmüyle nihayete sözlenip
Aldığı her nefeste cennete girmekmiş aşk



İncitmeden silerek terleyen yanağını
Göz yaşınla ıslatıp kuruyan dudağını
Aylarca mekan tutup Gazi tıp otağını
Çırpınan yüreğine teselli vermekmiş aşk



Umut kapısı sayıp tedavi masalını
İtinayla düzeltip omzundaki şalını
İçlenerek izleyip solgun gönül gülünü
Yoldaş acılarınla menzile ermekmiş aşk



Dualarla defnedip toprağa naaşını
Yalnızlıkla paylaşıp sofranda ki aşını
Görmez göze koyarak yaşamak savaşını
Bir mezar taşında gerçeği görmekmiş aşk