Ah be kaderim seninle ne oyunlar oynadık
Hayat çelme taktı ayağımıza düştük ağladık
Birbirimize baktık,uçup geçti derken yıllar
Birde gödük ki hep önümüzde dikenli yollar

Karar verdim ayrıldım bu mega şehirden
Bıktım bu iki yüzlü insanların derdinden
Lakin içimde ki derdim kemiriyordu içimi
Zordu yaşam unutturmuyordu geçmişimi

Bir baktım ak düştü saçıma yaş oldu altmış beş
Yaşama dair hiç kalmadı içimde heves
Kaybettim her şeyimi bakmadım kimsenin yüzüne
Anlatamadım derdimi, güvenmezler dedim sözüme

Biraz toparlandım az olsa da geldim kendime
Aynada baktım sararan rengime
Yüzüm buruşmuş, yanaklar içine çökmüş
Bir baktım yanımda kimseler yokmuş

Dedim bu aşmazları birer birer geçmeliyim
Kendime sağlam iyi  bir yol seçmeliyim
Düşünürken bunları,hissettim eşimin üzdüğünü
Yaş doldu gözleri dalgın, dalgın baktım yüzüne

Unut geçmişi dedi, toparlan bunları unutalım
Omuz omuza verip eskisi gibi bir yol tutalım
Umut veriyordu ağzından dökülen sözler
Söylerken bunları, biraz ıslandı gözler

Söz verdim eşime artık döndüm özüme
Unutmakta buldum çareyi uyku girmezdi gözüme
Bir daha geriye dönüp bakmadım mazime
Hak yerini bulur, inandık ALLAHIMIN adaletine
Yeşilırmak