Daha da ileriye gidişin ehemmiyeti olmalı
Yoksa bir öncekilerin emeği neye yarar ki
İlk denemelerimizden çıkmadı mı artarak
Hep sonrakilere kusursuzluk duruşlarıydı
Aslında kocaman bir boşluktu zamanla dolan
Her neye kondursak bu hakikati hiç şaşmıyor
Mesafeler zamanla daralıyor, giderek kapanıyor.

Bir seyahat değil midir yaşam dediğimiz yol
Kiminde alında ter, kiminde yorulur ayak, kol
Daha bir kararlıca alınır da nefesler, bakış ileri
O ivmeyi daima gerideki türlü emekti pekiştirdi
Ve bilinmezlikler azalırken giderek bu yolda
Mesafeler aşıldı tükenen onca günde, ayda, yılda.

Bir bitimi olmasa da bu ebeden uzanışın
İster yaz, isterse kış olsun, mevsimleri durak
Aynı şeylerle harcanıyorsa ömür bu bir tuzak
Kendimizle rakip olmak değil mi hep savaşım
Bir içteki bene temas ve dıştakine uyumdur bu
Ölçüyü hakikatle koyanlar çok asilde durdu
Mesafeler evrildi anlamca daha biz olmak için
Doğumla başladı hengâme, bir perdede son buldu.

Yakınlığımız başkalarına da kısaldı, kimi hazandı
Birileri bu mesafeden içe aktardılar güzelliği
Kimileri çileydi, bizi azar azar da tüketti.
Bir hedefe kısalırken yollar, kiminde arttı
Esaslı dostluklarda ten teneyken yakınlık
Hesap güdenlerde de oldu tarifsizce uzaklık.

Değişmeyecek ve bizi biz yapan şeylerde vardı
Onlarla tamamdık; duyguda, mekanda, zamanda
Öylece bir güç bulduk ki bu yakınlıktan tarifsiz
Bağlılık, özveri, pahasızca sevgi, saygınlıktılar
Sarıldıkça bulduk ilhamı, mesafeler yitendi
Bayrak, vatan, dostluk, mazi ömre bedel değerdi.

Öyle ayarlanmalı ki şu mesafe dediğin, özel
Tanınmasak da diğerlerinde de doğursun güzel
Bu hususları ıskalayanlarda hoyratça eser yel
Aç arayı; husumetle, kinle, öfkeyle, riyayla
Gerisi de dolacaktır mesafece uygun kararla.

Oğuzhan KÜLTE