4
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
354
Okunma
Zaman akıyor yavaş yavaş
Geçiyor adım adım
sonbahar yaprakları gibi dökülüyor,
yapraklar birer birer
Gün batımına az kaldı
unutulacak derken kendi, kendime
yıllanmış şarap misali
ilk günkü gibi canlanıyor beynimde
Neredesin?
ilk günkü gibi durduğu yerde duruyor
Diri ve canlı gülümserken görüyorum.
gerçekten gidiyor içim
O günlü mü yakan acı nerededir
Nereye kadar gidecek benimle bilmiyorum
nereye gidecek o eşsiz gülüş
Nereye gidecek o eşsiz bakış
içime yer eden kara gözleri
velhasıl bulunmayan hatırası
var ya
Hem yaktı, hem diriltti beni
Nereye kadar Sürecek bilmiyorum
Kim bilir belki sürer sonsuza kadar
Mesakin
15/01/2025
5.0
100% (8)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz