Bu sabah yine kokunla uyandım
Ellerin saçlarım da
Gözlerin gözlerim de
Eylül’ün bu son günlerin de
Pencereden doğan güneş
Yüreğinin sıcaklığı
Beyaz tül perdemizden sızan, yazdan kalan bir esinti
Cennet bu olmalıydı
O sıcacık sesinle ’Günaydın Sevgilim" dedin yine
Gün bir daha aydı
Çok işimiz var kalk hadi
Bugün pazar
Çocuklar uyandı
Sen Menemenl yapacaktın
Ben çayı demleyip
Peynir, zeytin birazda patates kızartacaktım
Sofrayı kurarken.

Çocuklar içerde birbiriyle kavga edecekti
Oğlun, kızımı kızdırmış
Saçını çekmiş
Ne güzel taramıştım oysa
Kızım geldi koşa koşa
"Baba şu oğluna bişey söyle" diye arkana saklandı
Baktım tebessümle
Arkamızda koca bir dağ vardı
Hep koruyacaktı

O beceriksiz ellerinle domatesleri koca koca doğrardın
Kabuğunu soymadan
Gücenme diye seslenmezdim
Olsun... senden daha güzel menemen yapamaz kimse...

Mutfakta küçücük
İşine gelirdi
Kasten çarpardın bana
Kirli ellerinle makas alırdın yanağımdam
Tabi biraz nazlanırdım
Çocukları bahane eder
Azıcık şımarırdım

Mangal yapacaktık
Akşamdan alışverişi yapmıştın
Maydanozu unutmuşsun yine..
Salata benden
Etleri de sotelerim ben
Oğlumun topunu
Kızımın ipini
Hamağı da unutma sakın

Sen mangalın başına geç
Ben etleri şişe takarım
Kızımız ip atlasın
Oğlumuz top oynasın
Semavere de koydum çayı
Etler hazır olana kadar demini alsın

Sevmelerimiz, gülüşlerimiz, oyunlarımız, atışmalarımız, mutluluğumuz, şen kahkahalarımız araya karışacaktı

Her sabah göğsümde koca bir taşla bu rüyayla uyanıyorum
Ne yanımda sen varsın
Ne kavga eden çocuklarımız

Seninle uyanacağım Eylülleri
Miskinlik yapacağımız pazarları
Yüzümdeki tebessümleri
Doğmamış kızımızı
Doğmamış oğlumuzu

Beni... Seni... Bizi...
Tüm hayallerimizi
Çaldın... Sevgilim.,...

30/09/2024

Süreyya Görür