Öyle kırgınım ki kendime
Ne ah edecek, ne eyvah diyecek yüzüm,
ne de şikayet edecek tek sözüm yok

Boğazımda binlerce kelime
Dilimin ucunda feryatlar
Yutuyor, haykırmıyorum
Gelip çöküyor göğüs kafesime

Öyle kızgınım ki kendime
Bir ben Bir de yine ben
Ahh.. ben deyip
Öfkemi de tutuyor
Sükutuma boğuluyorum

Bir başkası geçmeyecek dilimin ucundan
Ama’lara saklanıp kimseyi suçlayamam

Ne bir bahane bulabilirim,
sığınabileceğim...
Ne de bir teselli...
avunabileceğim...

Gözü kara, bodoslama girdim harp meydanına
Yenilgiyi hiç düşünmedim
Vurulur muyum, kırılır mıyım
Ölür müyüm, kalır mıyım, hesaplamadım.

Ne aptal dım, ne de saf
Bile bile, göz göre göre giriverdim öylece...
Savunmasız ve silahsız

Ne diyor Neşat Ertaş "Kendim Ettim Kendim buldum" işte...
Bulmak istiyoruz kendimize edeceklerimizi, ellerimizle ..

Bazen ders oluruz birilerine,
Bazen kendi dersimizi alırız
Bazen...Yeniliyoruz işte, imtihanlarımıza...

Savaş meydanından çıkmış yaralı bir askerim sanki
Her yanım kan revan içinde...

Ne kanaması duruyor kırıklarımın
Ne iç kanaması, kızgınlıklarımın
Ciğerlerim de barut kırıntıları, dokunamıyorum...
Yanıyor...

Zihnimin mahkemesi devam ediyor
Savcı da ben, yargıçta
Müşteki de ben, sanık da
Müebbetle yargılanıyorum
Savunmam yok, avukat talep etmiyorum
Suçluyum...!
Kalbime yenildim...
Suçumu kabul ediyor
İnfazımızı talep ediyorum.

Heyet kuruldu,
Hüküm açıklandı!

Kalemimi kırıyorum!!!
16/09/2024
Süreyya✍️

Süreyya Görür