Evine helâlden aş götürünce
Alnından tuz çıkar Anadolu’mun
Yüklemiş sırtına taş götürünce
Yolundan iz çıkar Anadolu’mun

Dostu düştü deyin, satar katını
Siler hemen, zahirini, batını
Sürdü mü yokuşa rahvan atını
Nalından toz çıkar, Anadolu’mun

Doktor hekim olur derdim diyene
Yüzünü çevirir, verdim diyene
Garibe yetime, yardım diyene
Elinden yüz çıkar Anadolu’mun

Gördüğü adamı gözüyle tartar
Zulüm olan yerde kaşını çatar
Hızını alamaz, narayı atar
Çulundan biz çıkar Anadolu’mun

Gafletteyken sırtına yük binince
Uykudan uyanır cenkten dönünce
Yaktığı ateşi bir an sönünce
Külünden köz çıkar Anadolu’mun

Boş durmayı sevmez başını kaşır
Rahatına dört sandalye yakışır
Arı gibi her çiçekte dolaşır
Balından söz çıkar Anadolu’mun

Mihman huylu, Aras gibi akışkan
Değerine sakız gibi yapışkan
Hamaratlı, becerikli, çalışkan
Çölünden yaz çıkar Anadolu’mun

İshak Aras (mihman)
Söke Aydın

Şairim şiirim yürekte vatan
Biliyor ezelden şehittir yatan
Destanları yazmış makberde atan
Gülünden haz çıkar Anadolu’m... Ahmet Kara