Dara düşme
Düşersen de
Sıkılma sakın
Varsa başında bir musibet
Niye beni buldu diye
Yakınma!
Onun adi musibettir
İşi bu elbet
Gelecek ve bulacak ille de seni...

Hayat vur kaç,
O vuracak
Sen savunacaksın
Biraz arsızdır
Her yenildiğinde bile
Başka bir şekle bürünüp
Yine karşına çıkacak...

Toparla kendini
Bırakma, koyverme
Nereden inceyse oradan kopsun
Deme asla!
Çünkü sen insansın.
Doğaya,
Bütün dünyaya aklınla hakimsin.
Öfkelenme,
Kızma,
Aklını kullan...

Görünmez kaza,
Bilinmez bela sanadır.
Herkes bir şeylerden korkar hayatta.
Ateş sudan,
Ağaç rüzgardan
Can, Azrail’den
Sen insansın,
Sanadır şerefli zaferler
Yenilgiler
Karınca kararınca
Dengede tutmak gerek hayatı....
Her dert,
Her bela,
En kötüsü şansızlık
İnsan olduğun için sanadır.

Ümidini koru
Tedbirini al.
Sıkı tut hayatın ucundan
Boş verme,
Bırakma asla...
Her geçeğin bir yalanı var
Yaşamanın
Sevmenin
Hatta ölmenin
Her şeyin bir zamanı var...


En mutsuz olduğun zamanlarda
Günle gelen
Güneşle içine düşen
Bir umut olsun daima.
Unutma sakın
En umutsuz anın
Her çaresizliğin bir çaresi var
Onca derde
Bunca olumsuzluğa rağmen
İçinde biraz umut olsun.
Ölüm;
Ümidin bittiği yerdir.
Hücrelerin öldüğü
Ölümün geldiği yer
Kalbinde
Ve beyninde
Ümidin bittiği yerdir...

Varsın olsun hastalıklar
Sıkıntıların,
Borç harç, Şu bu
Boş ver dostum
Dertlerin canına okumaya bak
Korkma,
Bir umudun olsun.
Darağacına giderken bile
En amansız hastalıkta
En zor yolculukta
Yeter ki umudun olsun sabaha
Umudun olduğu yerde
Unutma;
Mutlaka
Bir açık kapı bulunur elbet


S.Öztürk