suları çekilir denizin;
dalgalar susar, ben susarım...
yosun bağlar postallarım;
son kavgamda yorulmuşum...
saatler aleyhime işler,
çoğaltır acılarımı yelkovan;
kalakalırım orta yerinde evrenin,
akreple yüreğimden vurulmuşum...

fay kırıklarıdır yokluğun;
deprem sancısı olur bedenimde,
balıklar gibi sürülmüş kıyılara, tedirgin;
amansız bir avcının hoyrat ellerinde...

çiçekler solar gün batımında,
henüz koklanmamış doyasıya,
renkler karışır birbirine;
yüzümde derin bir hüzün başlar,
savrulur dört bir yana tenimde...


ve kirpiklerin düşer aklıma aniden,
geçit vermeyen,asi;
vazgeçemediğim tel örgüler
kanatır gözlerimi derinden...
dudakların olsa sarardı yaralarımı;
etli ve merhametli
ah öpebilseydim yeniden...

sen yoksun!..
büyür yoksunluğum da!
parkam bile üşütür gövdemi,
sensiz gecelerin koynunda...