0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
317
Okunma
Şahlanıp da sırtından yere,
Vurunca betondan kısrak.
Kovanından hücum etti her zerre,
Yüze, ciğere çarparak...
Ne göze görmek mümkün,
Ne taze bir nefes almak...
Günden önce gelip saplandı,
Kor, karanlık bir mızrak...
Süzülüp yere serildi tozdan perde!
Harabeden şehirler bırakarak.
Harman oldu nice beden,
Ayaz kaplı yıkıntılarda yarı çıplak...
Geçit vermedi hücre hücre,
Anayı kuzudan ayırarak...
Kesti el eli, bir sabinin çehresinden,
Aralansın diye firak!
Dalgalandı dün, yıl olup kıyıya vurdu...
Taze yaraları tuzuyla sızlatarak!
Belkiler dağıldı; karıştı meçhule,
Enkazdan bozma mezarlar kazarak...
Karanlık ve kırık yollardan gitti biri...
Yüzü ay, ayağı yalın, kimliğini unutarak...
Bir daha gören olmadı...
Düşürdüler kütükten sessizce ve utanarak...
06.02.2024
5.0
100% (1)