"İyileştim...
Zaman herkes gibi bana da ilaç oldu.
Unutmanın ilacım olduğunu düşünürdüm hep,
unutmak için denediğim yolların bile,
hiç bir öneminin kalmadığını,
öğretti zaman.
Ve ben iyileştim.
Çok ağrılı zamanlardı,
zamanın içinde,
zamanın durduğu zamanlar...
Nasıl anlatılır tam bilemiyorum ama içimden birşeylerin canlı-canlı sökülüp atıldığı,
sökülen yerin yeniden oluştuğu ve yine sökülüp atıldığı bir döngü.
Günlerce - gecelerce - hatta aylarca...
Sonra düşünceden azad oldum.
Mekandan, kurgulardan, acılardan.
Tanrı seviyesimiydi bu?
Beni o kadar acıyla boğuşturan ve bana hiç acımadığını düşündüğüm Tanrı,
kendini böyle mi göstermişti bana.
Acıtarak mı iyileştirecelti beni...
Öncesinde acılar içinde,
içime ağlarken,
düşlerdim.
İyileşebilecekmiyim diye.
Sonra düşünceden azad oldum.
Mekandan - kurgulardan - acılardan.
Ve zaman,
zamanla herkes gibi bana da ilaç oldu.
İyileştim...
__şairşizofren__
(sahibini arayan gölge)