"Şimdi,
kimliğime,
yabancı dillerin, sürçmesi, değdi.
Ve ben giderek yabancılaştım,
aynada gördüğüm siluete.
Ne tanıdık,
yüzler gömmüştüm oysa yüreğime,
her biri, benden, bedenimden,
ruhumdan, birer parça kefenle,
ve pişmanlıklar senfonisinin ağıtlarıyla,
giderlerken, ebediyetlerine...
Çığlıklarım, içimde patlarken,
ruhum param parça olurken,
ben sadece sustum, içimde öldürdüklerime.
Şimdi,
kimliğime,
yabancı dillerin, sürçmesi, değdi.
Ve ben giderek yabancılaştım,
aynada gördüğüm siluete.
Çok uğraştım,
olmadı, olduramadım.
Çocukça bir boşvermişlikle,
el salladım mavilerimden akan okyanuslara,
göstermeden kimselere...
Söz geçiremedim, içimdeki susmak bilmeyen,
düşüncelere.
Dışımda ki efendi adamı, anlatamadım,
oturtup bir köşeye anlaştıramadım, içimde ki deliyle.
Şimdi,
kimliğime,
yabancı dillerin, sürçmesi, değdi.
Ve bense sadece sustum,
içimde ki yaşayan ölülerime...
__şairşizofren__
(sahibini arayan gölge)