11
Yorum
39
Beğeni
5,0
Puan
676
Okunma

Bu şehir cam kafesli insan barınağı. Suratsız, üzgün, öfkeli yüzler. Kaşları devrik, yorgun gözbebekleri. Bitiyor insan bir yerde saki.
Kim olmadığımı hatırladım
Çığ gibi düştü gözümden
Besili bir yalnızlık
Azılı bir keder çarptı yüzüme
Eridi kalbim
Ah be!
Arala pencereyi nefesim dar
Göğsümde dağ, içimde savaş
Aklım harabe
Senden, benden başkası yanmaz
Haklının haksızı övdüğü yerde
Hep masal, hep ninni sallandık durduk
Durduk saki
Akıllara durgunluk!
Gücü bize yetene
Bin marifet, bol menfaat
Bir bilmem ne
Tövbe tövbe !
Öylece bakakalıp olup bitene
Yutmuşuz sesimizi
Geçmiş kursağımızdan
İçimize kaçmış
Çöpten adamlarmışız
Vay be!
Öylece bakakalıp olup bitene
Kimsesize kanat
Mazluma el
Sevgiliye omuz,
...
Olmadıysak
Kahrolalım, üç beş değil
Topumuz!
5.0
100% (17)