O gün ne kadar da uzaktı İstanbul
Yırtıyor gecenin karanlığını bir çığlık
bir vapur kalkıyor bilinmeyen limanlara
el sallıyorum gözlerimin rıhtımından
deniz yakamozlarla rengarenk
nü resimleri çiziyor tuvaline

o gün ne kadar da uzaktı İstanbul
Dragos’ta bir tinercinin yarı aç gözleri
söndürülmüş lambaların alevini tutuşturuyor
kendini damıtıyordu şah damarından
hüznümün zulasında acılardı paylaşılan

o gün ne kadar da uzaktı İstanbul
dolaşıyorum yüreğimin dar geçitlerinde
geçip gidiyor sütün bacaklı fahişeler
perdeliyor sis /kentimin varoşlarını
gecenin kınında bir bıçak sinsiliği
yürüyorum sessiz/ sesim karışıyor seslere

şimdi biraz daha uzak İstanbul
yetmişyedi tepeli güzel şehrim
kaç şehir besliyorsun o rahminde
hangi tependen /hangi kıyından bakayım
İstanbul demek için neren aziz kaldı senin

HASAN TAŞÇI