Mazur gör Ankara,
Kalbimde kalmış şu son küllerin
Esareti olmuştur bedenim...
Şu sokak lambalarının altında,
Toprağa apansızca atılan güllerin
Arta kalan son kırıntısıdır dizelerim...
Şu şehri sevmek var da,
Maviye hasret dünlerin,bugünlerin
Mâhrum bir şiiridir şu kalbim...

Mazur gör Ankara,
Seni sevmek de güzel,özlemek de
Hatta nefret etmek de...
Şu köhne gecelerinin ardında
Nefes almak da güzel,nefes vermek de
Hatta senin için ölmek de...

Mazur gör Ankara,
Eriyip giden zamanın,saatlerin
Tablosunda belirmiş sanki zihnim...
Saatlerin ümide çaldığı sabahlarda,
Zamana yenik düşen gecelerin
Karanlıklar içindeki umuduydu kalemim...
Yağmurlarla ıslanan kaldırımlarda,
Sırılsıklam olmuş takvimlerin,tarihlerin
Bir var oluş tablosuydu şiirlerim...

Mazur gör Ankara,
Seni sevmek de güzel,özlemek de
Hatta nefret etmek de...
Şu köhne gecelerinin ardında
Nefes almak da güzel,nefes vermek de
Hatta senin için ölmek de...

Mazur gör Ankara,
Derin yaşanmışlıklarla dolu sessizliğin
Tam ortasında,bir girdabın içindeyim...
Yorgun bir savaşçının omuzlarında
Bitmekte olan yılın son günlerinin
Şu şehre veda seremonisini izlemekteyim...
Koca bir yıl biterken şu yaşam sanatında,
Arsızca geçen yılların,kırılan kalplerin
Bir merhemidir belki de şu dizelerim...

Mazur gör Ankara,
Seni sevmek de güzel,özlemek de
Hatta nefret etmek de...
Şu köhne gecelerinin ardında
Nefes almak da güzel,nefes vermek de
Hatta senin için ölmek de...