sildim tüm yolları,
haritasız bir gezeğen,
pusulasız bir yaşam,
işte yaşamak,

puzzele parçaları,
döküldü bir bir,
belkide silkelendim,
eski bir çarşaf gibi,

zaten bir oyuncak ayı,
zaten bir oyuncak mutfak,
zaten bir oyuncak bebek,
yoktu hepsi hayaller ülkesiydi,

olmayan kalemlerle,
kendi kendime bir yalan dünya kuruyorum,
hayal evler,
hayal sokaklar,

hep de pembe tonu uçuş uçuş toz şeker,
hep de güzel masalların masalı sokaklar,
hep de ağlamayan çocuklar,
hep de mutlu anneler,

sonra uykunun uykusuzluğu,
sonra hayalin hayalperestliği,
sonra günün esneye esneye uyanışı,
sonra gerçeklerin perdeyi çekip günaydın deyişi,

ve uykunun kapısını tık tık tıklamak,
sessizliğin sesini açarak,
kulakları çınlatan o ses,
bıraktım artık tahtı tacı bana saf temiz dünya bırakın sadece çocukların gülümsediği …
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz