Çırılçıplak gerçekleri giydirdik iyice, o dört gözle bekliyordu ben iki gözle ...Kaç heceydi ki aşk...Ne kalırdı ki bölününce



Karar sesiydi kadın,

Yarım segâhın iç çekişinde

Hep üşürdü sanki üstüne titredikce

Zaman gül böceğiydi

Yarın dünün sebili

Beraat ister gibiydi müebbetten

Açık görüş evinde

Denk değildiler aslında

Aşk denk gelmişti sadece

Geç/im sıkıntısındaydı adam

Bil/eyledi kesmeyen gözünü

Kül benden dedi o yüzden

Örtülecek ateşe

H/içe meyildi bu

Direnmek nafile

Kuş yaptılar dünü yırtıp

Göçe dursunlar diye



Aslında önceden söz kesmişlerdi birlikte, adam vermişti bıçağı... Kesip atarsın beni de diye günü gelince...Dikiş tutmuyordu iç kanamalar, kan uyuşmazlığıydı sebep ölüme



Leyla geldi sonra Aslı, Züleyha

Bir günaydını sildiler

İyi gecelerle birlikte

Selam ,sabahı da kestiler

Gömlek değiştirme mevsiminde

Yaşasın diyordu ya kadın

Yaşıyorlardı işte

Bir eli elde kadının

Kolları onların omzunda

Çifte telli bir sazla,

Eteklerinde ziller

Duygularla oynuyordular

Harmandalında

Devran dönüyordu oynak bir havada

Dünyanın döndüğünü de keşfettiler

Kendi etraflarında

Ne yel üfürmüş

Ne sel götürmüştü dünü eliyle

Bir ismi çizerken yaptı yapacağını kadın

Dudak kalemiyle



Teslimiyetti bu iki eli havada...Kadın uzun yoldu

adamın adımı kısa. Tirattı bu orta oyununda



Elden bırakılmış bir yalnızlıktı

Kanundan kaçan bir ezgiydiler adama

Yine de içeri aldı hepsini

Soyunup dökünürken kırık hava

Isırgan tarlası ,diken bahçesiydi

Her gece gördüğü rüya

Sabahı mecnun çölüydü

Yusuf kuyusu

Artık düş/tü adam

Koltuk değneği denilen zamanda

Anahtarı yoktu bu gamın

Hava da bozuktu iyice

Çokça yağdı gökyüzü

Yeller esip geçti

Esip geçilen yarına

Adam aldırmadı yaşına

Diş fırçasına meraklandı sadece

Neler gelecek diye başına



Geceliğini giyecek yalnızlık birazdan sokulacak koyuna...Uykusuz ayakların salladığı dünü bağlayıp boynuna, baş gömecek yastığa, yataklık alışkanı odada.



suadiyearalıkikibinyirmidört

Demir Mutlugil