Ayraç son sayfada …Israrın vazgeçişidir bu ,gözüm gibi bakıyorum hoşça kal’ına…Tanrım
taşa çevirse diyorum aşkı, dikesim geliyor baş ucuma.

Duvarda çivi, heybede un, ellerde elek zaman
Nimet dövmek bu,
Rüzgar bekleyen yel değirmeninde
Gel zaman git zaman işte
Terlik fırlatıyor aşkın annesi,
Bacak bacak üstünde
Düş hayal meyal
Bin dün seviyorum bir oturuşta
Eksik ritimli sazların,
Duraklı son taksimi sanki an
Canım acımasın diye fazla
Elimi çektim çarpılacak kapılardan
Hal ortada ,hatır dünün
Ne inkarım ,ne ikrar asuman
Kabir ibriğinde sular
Yalnız da değilim aslında
Yokluklarım var
Bir de yavaş geçseler aklımdan
Sana göre yakın bu kara
Bana göre umman

Hani bir söz vardır
Yerle yeksan diye
Yarla yeksanım asuman
Şehir bildiğin gibi
Ben aynı ben
Bulutlar rahmet müjdesi
Yeller esiyor buralara
Çare ahraz
Erkenci kuşlar tünemiş damlara
Bütün taşlar musalla
Ağaçlar dokuz tahta
Aksi seda kem/anların sesi
Devran dönüyor
Oynak bir havada
Sus/adım şimdi
Otuz üç boncuk yetişmiyor sabra
Yüz/desi belli bir eyvah bu
Hüzün kaktüs dikeni
Bu şiir bir nefsi müdafaa

Demir Mutlugil