"Dostlar, giden zamanın suskun tanıklarıdır; varlıkları umut, yoklukları yaradır."

Yıllara yer eden bir tutam sevda,
Her gün biraz daha içlenir, dostlar.
Bahtıma yazılan ne varsa hatta,
Hasreti sırtlayıp yol yürür, dostlar.

Her bahar umuttan bir çiçek solar,
Yar bildim, taş oldu, içimi oyar.
Gerçekler dizilir, yüreği yakar,
Vefa bir gölgeymiş masaldan, dostlar.

Gökyüzüm karanlık, yağmurlar dinmez,
Bir küçük tebessüm yüzüme inmez.
Yalnızlık bir perde, günlerim geçmez,
Ömre iz bıraktı efkârı, dostlar.

Bir rüya sandığım düşlerim hüsran,
Her anı hayal oldu, bunca zaman.
Tozlu gam yüküyle dizlerim şu an,
Kalbime bir yarayla aktı, dostlar.

Sıcacık bir yuva yoksulu kulum,
Garip göçmen kuşlar gibi savruldum.
Hayat yolunda tökezleyip durdum,
Yazgıma idamlık yazıldı, dostlar.

Damla mutluluk düşmedi payıma,
Kederden köşe yapılmış adıma.
Mevsimler geçerken ellerim boşta,
Bir hayali kaldı benimle, dostlar.

Dönüp bakınca geride anılar,
Bir ömür ağlasam kapanmaz kaynar.
Derin bir sızıdır gözümde yaşlar,
Hüzünle yoğrulur dilimde, dostlar.

Bütün yüzler toprak oldu, kayboldu,
Ayrılıklar bir bir gönle hapsoldu.
Yüreğimde kalan buruk bir yoldu,
İnsanlar üstüme yük oldu, dostlar.

Kumcuoğlu derdi herkesten saklar,
Her satırda bin ahla içi yanar.
Kandırır gölgesi ufkuna sızar,
Ahrete taşınır çaresiz, dostlar.

Halil Kumcu
23 Aralık 2024 / Pazartesi / Ankara