Sana verdiğim imtiyazmıy dı?
Beni bu hale getiren,
Kaleme şikayet ettim, seni,
Yazmamaya yemin etmiş gibi,
Ucunu kırıp kırıp durdu sanki,
Kağıt kapkara kesildi,
Ayıbı saklayan bir şeyh gibi,
Sana verdiğim imtiyaz mıydı?
Her seferinde kuşun kanadına takılı kalan yüreğimi,
Uçurumlardan atmaya seni cesaret ettiren.
Haklıydın aslında,
Kaç defa kırdığını ben bile bilmezken,
Candan öte dostlarım,
Seni dinlemekten yorulmuştu.
Sana verdiğim imtiyazdandı işte,
Hatalarını göre göre üstünü örtmeyi,
Görev edinmiş gibi,
Gözümle göre göre saptığım o yoldan,
Sonuçlarına katlana katlana döndüm.
Sana verdiğim imtiyazdandı...
Beni bunca harabeye çevirmen,
Yıkıntılarını tamir etmek bile,
İçinden gelmez mi insanın,
Gelmiyor işte,
Ölüp giden birinin dönmesini beklemek gibi,
Seninde düzelmeni bekledim,
İmkanı olmadığını bildiğim halde,
İmkansızı bekledim işte.
Var git yoluna derken bile,
Dönmeni bekledim değişmeyeceğini bile bile.
Sana verdiğim imtiyazdandı işte.
Kendimi bunca yok saymam,
Hatalarına kör taklidi yapmam,
Duyduklarıma sağır olmam
Sadece sana verdiğim imtiyazdandı...